QUELQUES HISTOIRES DE NOËL

KERSTDAG MIT DEN KERSTMAN THUUS
‘T was een schoonen dag van December, den heemel was egheële blaeuw en de branken van de
boomen waeren vul mit sneëuw (plooisten onder de gewichte van ‘t sneëuw).
Maer in den Kerstmans kotje was ‘t ael stille.
‘T leeven dan ze daer geweunlik maeken an ze de kadeautjes voor Kerstdag gereëd maeken en
hoorde je nie meër, deur den Kerstman was ziek.
“Maer Onzen Heëre toch! Wyne gaen de jongens zeggen en ze geën kadeautjes en hen
vandejaere?”, zei den Kerstman in zen eëgen mit traenen in zen oogen binst dat hen in ze bedde lei.
Maer ja mit een keër hen hoorde leeven buuten. Hen keëk deur de venster en zaeg ze vier rennen
dien lik geweunte daer wachsten achter nhem.
Maer je zoudt lik zeggen dan ze oover zyn, lik of dan ze een lange voyaege edaen edaen zouden hen.
En nuu dat den Kerstman wel kykt, hen en kut zen oogen nie gelooven, deur bachten de rennen
komt er een egheële reeke sleien. En derop zaeten der kleëne jongens mit kleërs an van alle
koleuren. En den eënen achter den anderen, ze sprongen af de sleien en liepen in ‘t sneëuw naer
den Kerstmans huusetje.
Lik dat hen etwien hoorde kloppen op de deure, den Kerstman riep rechtuut : »Komt maer binnen.”
En ‘t kwaem een kleën meisje binnen mit etwat zochte en wullachtig in nheur ermen. “Menheër den
Kerstman, zegt ze, ‘k hen hooren zeggen dat je ziek was. ‘T is daerdeure dan ‘k je me Teddybeerhond
geeven om dat hen je een beetje kompagnie zoudt houden. »
« Ebè, je zyt styf te bedanken, me kleën Emmatje », zei den Kerstman, deur dat hen konde yder kind
by ze voornaeme.
‘T kwaem toun een klëen mannetje binnen mit een rood paksche in zen ermen “Me wisten dat je ziek
was, vaedertje Kerstman”, zei hen. ‘T is daerdeure dat me famylje die saerze ebreid het voor joun
om dat je geën koud en zoudt hen. »
« Maer dat is styf vriendelik van julder, me kleën Paultje », zei den Kerstman, blyde lik een zot, al zen hand leggen op Paultjes kop.
En ael de jongens, den eënen achter den anderen kwaemen binnen in den Kerstman kotje, ydereën mit etwat om nhem een beeter gezondheid te wenschen.
‘T waeren koeksches, taerten, zokken, handschoen, boeken, puzzels en zelve een kleën kerstboom.
“Dat is Kerstdag thuus-ebrocht”, riep den Kerstman uut.
“Komt, me gaen die schoone kadeautjes ael bedeëlen.” En ael de jongens mieken een groote ronde rond vaedertje Kerstman.
“Vaedertje Kerstman, wufferen eën van ael die kadeautjes is voor joun den schoonsten?, zei Esje, mit nheur kleën stemmetje.
“Me lieve kindertjes”, zei vaedertje Kerstman al gremeelen: de liefde en de goedheid dat je me vandaege etoogd het, dat is ‘t schoonste kadeautje» van de weereld.
En hen keëk rond nhem mit veele liefde naer ael die kleëne anzichtjes dien straelsten van blydschap. “Dat is, me kleëne jongens,de echte betoog van Kerstdag.”

NOËL AVEC LE PERE NOËL CHEZ LUI
C’était par un beau jour de Décembre, le ciel était d’un bleu éclatant et les branches des arbres étaient couvertes de neige.
Mais, dans la cabane du Père Noël, tout était calme (et tranquille).
L’animation habituelle des cadeaux de Noël qu’on emballe avait disparu, (on entendait plus rien) car le Père Noël était malade.
Oh, juste ciel ! Que diront les enfants s’ils ne reçoivent pas de cadeaux cette année ?, se demandait, affligé (triste, dépité) le Père Noël, allongé dans son lit.
Mais il entendit soudain du bruit dehors. Il regarda par la fenêtre et vit ses quatre rennes qui attendaient patiemment, comme d’habitude.
Mais ils avaient l’air d’être à bout de souffle, comme s’ils venaient de faire un long voyage.
Et après que le Père Noël ait bien regardé, il ne pouvait en croire ses yeux, car derrière les rennes vint une longue rangée de traîneaux sur lesquels étaient assis de petits enfants habillés de vêtements de toutes les couleurs. Et l’un après l’autre, ils sautèrent des traîneaux et coururent dans la neige vers la cabane du Père Noël.
L’on frappa à la porte et le Père Noël cria immédiatement : »Entrez, je vous en prie ».Il est curieux de savoir (pourquoi ils sont là).
Et voilà qu’entre une petite fille avec quelque chose de doux et de laineux dans les bras : « Père Noël, dit-elle, j’ai entendu dire que vous étiez malade. C’est pourquoi je vous ai apporté mon « nounours » (mon ours en peluche) pour vous garder compagnie. »
« Et bien, je te remercie beaucoup, ma petite Emma», lui dit le Père Noël, car il connaissait tous les enfants par leurs prénoms.
Puis entra un petit garçon avec un petit paquet rouge dans ses bras : »Nous savions que vous étiez malade, Petit Papa Noël, dit-il. C’est pourquoi ma famille vous a tricoté cette couverture afin que vous ayez bien chaud. »
« Et bien, c’est formidable (c’est très gentil) de votre part, Paul », dit le Père Noël, rayonnant de joie, tout en lui caressant la tête.
Et l’un après l’autre, tous les enfants entrèrent dans la cabane du Père Noël, chacun d’entre eux avec un cadeau particulier pour lui souhaiter un bon rétablissement.
Il y avait des petits gâteaux, des tartes, des chaussettes, des gants, des livres, des puzzles et même un petit sapin de Noël.
« C’est Noël livré à domicile , crie le Père Noël. Venez, dit le Père Noël, partageons tous ces beaux cadeaux ».
Et tous les enfants firent un grand cercle autour de lui.
« Père Noël, lequel de tous ces cadeaux est pour toi le plus beau ?, dit Emma, de sa petite voix fluette.
« Mes chers petits, dit le Père Noël en souriant, l’amour et la sollicitude que vous m’avez témoignés aujourd’hui sont pour moi le plus beau cadeau qui soit. »
Et son regard chargé d’amour se tourna vers tous ces visages pleins d’enthousiasme qui le contemplaient.
« C’est là, mes chers petits, que l’on retrouve la vraie signification de Noël. »